Cam levhaların arka yüzeyine toz boya, sulu boya, guaj, cam boyası ya da akrilik boyalarla çalışılan resim tekniğidir.
Görünüşte tuval üzerine yapılan resimlere benzer olsa da özelliği bunların tam tersi sırayla boyanmasıdır. 20.yy.ın sonuna kadar büyük gelişme göstermiş, Camaltı resim sanatı bugün kaybolmaya yüz tutmuştur. Bir zamanlar çok moda olan bu resimlere evlerin dışında mescit, tekke, türbe gibi dini mekanlarla kahve, kasap, berber gibi dükkanlarda da sıkça rastlanırdı

Camaltı resim sanatı, Türk halk resminin önemli bir dalını oluşturur. Ülkemizde 19. yüzyıl ile 20. yüzyıl başlarında büyük bir gelişme gösteren camaltı resimleri, işledikleri konular bakımından genellikle dinsel kökenli oldukları için halk tarafından büyük bir ilgiyle karşılanmıştır. Bu resimlerin insanı nazara, hastalıklara, türlü afetlere karşı koruyucu bir güce sahip olduklarına ve bulundukları yere bereket, bolluk getireceklerine inanılıyordu. Bu anlamda camaltı resimleri, taşbaskı duvar resimleri (levhaları) gibi başta evler olmak üzere; cami, tekke, türbe gibi dini mekanların, kahvehanelerin ve çeşitli dükkanların duvarlarına asılıyordu.



Camaltı resimlerin ilgi görmesinin bir başka nedeni de camın resme bozulmazlık ve devamlı bir parlaklık sağlamasından kaynaklanıyordu. Işıldayan boncuk renkleri ise bir neşe kaynağıydı. Tozlanan cam, bezle kolayca silindiği için, resim tekrar renklerinin tüm canlılığına kavuşuyordu...

Türk camaltı resimlerinin en belirgin özelliği, renklerin düz olarak kullanılması, figürlerde ışık veya gölgenin dolayısıyla da hacim etkisinin bulunmamasıdır

Yazı ve yazı-resimli kompozisyonlar çoğu zaman dekoratif iri çiçekler, çiçek buketleri ve çelenkler ya da geometrik şekillerle, küçük çiçeklerden oluşmuş bordürle süslenir, bazen de çeşitli renkleri içeren perdeli bir dekorda gösterilirdi. Perde motifi, Avrupa camaltı resimlerinde de sık rastlanan bir elemandı. Osmanlı İmparatorluğunun Batı ülkeleriyle 18. yüzyılda başlayan kültürel ilişkileri sonucu Türk sanatında da Barok ve Rokoko sanatın etkileri görülmüştür.

Konularının çoğunlukla dinsel olduğu minyatür etkisindeki Türk camaltı resimlerini şöyle sınıflandırabiliriz:
1- Yazılar (Allah (c.c), Hz. Muhammed (s.a.v), Hz. Ali ve halifelerin (r.a) isimleri, Besmele, Kelime-i Tevhit, Kur'an'dan ayetler, dini ve güzel sözler).
 2- Yazı-resimler (Camiler, ibrikler, sürahiler, meyveler, kuşlar, Eshab-ı Kehf gemisi, Amentü gemisi, Hz.Süleyman'ın mührü, Mevlevi sikkesi, Bektaşi, Nakşibendi, Şabaniye gibi tarikatlerin sembolleri, Hz. Ali'nin kılıcı Zülfikar, Ay-Yıldız'lı kompozisyonlar, Hz.Ali'nin yüzü).
 3- Manzaralar (Mekke ve Medine görünümleri, camiler, Hicaz Demiryolu, "Ah mine'l – aşk" yazılı manzaralar, Osmanlı donanmasına ait ünlü gemilerin portreleri).
 4- Halk hikayeleri ve efsaneler, insanlı kompozisyonlar (Hz. Ali'nin savaşları, Hz. Ali ve devesi, Hz. Muhammed'in kanatlı atı Burak, Hz. İbrahim'in oğlunu kurban edişi, Şehname'den alınan Zaloğlu Rüstem, Sührab, İsfendiyar gibi kahramanların boynuzlu dev ya da ejderle güreşleri, yılanların şahı "Şahmaran", deniz kızları, sultanları gösteren tören resimleri, insan ve hayvan figürleriyle sembollerden oluşan kompozisyonlar).
 5- İmparatorluk armaları.