Fathiye'de Domuzlar Çadırı Bastı

Sabaha karşı 4 civarında, çadırın etrafında ayak sesleri duydum. İlk önce aldırış etmedim. Gece kız arkadaşıyla manzara seyretmeye, içmeye gelenler olmuştu. Herhalde yine birileri geldi diye düşündüm.

Sonra bir takım homurtular, garip sesler duydum. O an tamamen uyandım ve onların domuz olduğunu anladım.

Domuzlar genelde ürkek olur, insana fazla yaklaşamazlar. Ama bunlar öyle değil. Çadırın dibine kadar geldiler. Ayak seslerinden çadırın hemen yanında olduklarını anladım.

Çadırın eteklerine elimle vurarak ses yaptıysam da hiç oralı olmadılar. Çadırın dibinde durup, çadırı kolluyor ve garip sesler çıkartıyorlardı.

Ayak seslerinden kalabalık oldukları belliydi.

Sonra yüksek sesle bağırmaya başladım. Yine hiç oralı bile olmadılar. Hatta ben bağırdıktan sonra aralarından bazıları da bağırmaya başladı.

O an tüylerim diken diken oldu.

Çadırın içindeyim, dışarıda bir sürü domuz var ve kaçacak yer yok.

Sonra tüm cesaretimi toplayarak çadırın fermuarını açtım.

Kafa lambasını en yüksek ayara getirip; önce çadırın önüne ışık tuttum. Hızlıca hemen sağ ve sol yanları aydınlatıp kontrol ettim. Işığı görünce çadırın arkasında, ağaçların diğer tarafına toplandılar.

Çadırdan tamamen dışarı çıktım. Bir sigara yaktım ve onların olduğu tarafa doğru yürürken bir yandan etrafı aydınlatıyor, bir yandan da pür dikkat çalıları ve ağaç arkalarını kolaçan ediyordum.

Sonra hepsi bir araya toplandılar. Işığı tam üzerlerine tutuyor bir yandan da yüksek sesler çıkartarak onları uzaklaştırmaya çalışıyordum. Bir ara gözden kayboldular. Hemen çadıra döndüm.

Çok heyecanlandım. Kalp atışlarım hızlandı. 

Sonra tekrar geldiler. Yine aynı şekilde çadırdan çıktım. Bu sefer hem ışığı gözlerine tutuyor hemde taş atıyordum ama onları vurmak için değil. Domuzu kızdırmak istemezsin. Saldırabilir. Taş atmaya başlayınca hızla uzaklaştılar ve bir daha geri dönmediler.

Likya yolunda 23 gün dağlarda gezdim,  böyle birşey yaşamadım .

Yarım saat boyunca nasıl adrenalin salgıladım, nasıl heyecanlandım anlatamam.💀

Bu macerayı  yaşamak isteyenler için koordinat bilgilerini bırakıyorum. :) Eğer oraya gider ve bunu yaşarsanız bana ulaşın. Maceranızı dinlemek isterim. ^.^

Muğla Fethiye

36.634261, 29.100842

29 Eylül

Rüya gibi bir yerdeyim. 

Fethiyede iki gündüz bir gece kalıp, sabahleyin kahvaltıdan sonra ani bir kararla daha önceden haritada işaretlediğim ve hep gitmek istediğim, fakat uzak diye her seferinde ertelediğim yer olan Saklıkent'e doğru yola çıktım. 

Nasıl olsa bisikletim var. Her Yere gidebilirim...

Yolun neredeyse tamamı (Saklıkent'e kadar) dümdüz ve temiz 46 km asfalt idi.

Çok fazla dinlenme ihtiyacı bile hissetmedim.

Saklıkent milli parkın dan önce, hemen yanındaki gizlikent şelalesine uğradım. 

Giriş ücretsiz. 

Çevre düzenlemesini çok beğendim. Merdivenle biraz indikten sonra şelale den gelen suyun aktığı minik bir kanyon karşıladı.

Suyun içinden yürüyerek muazzam bir atmosferde ve harikulade güzellikte, el değmemiş doğal bir ortama ulaştım.

Sanki cennetten bir köşe.

Şelaleye vardığım da, hiç düşünmeden tabikide suyun altına girdim. Döküldüğü yer sığ, yüzme yeri yok ama olsun.

Her yeri resimleyip, yeteri kadar video kaydı yaptıktan sonra saklıkent milli parkına giriş yaptım.

Giriş paralı. Büyük Kanyon da rafting yapacaksan giriş yerinde 14 lira alıyorlar. Rafting fiyatı nedir bilmiyorum.

Diğer tarafa girersen 7 lira alıyorlar.

Bu ikisinin ortasında bir yer var ve iki tarafı da görebiliyorsun. Baktım benlik bir olay yok. Zaten rafting yapmak istediğim bir şey olmadı hiçbir zaman. Biraz gezdim resim çektim ve çıktım.

Saklıkent Milli Parkı

Kayadibi, saklıkent sokak no:26, 48300 Seydikemer/Muğla

36.473824, 29.403235